ساختار موتور دیزلی

موتور دیزل

موتور دیزل، به انواع گسترده ای از موتور ها گفته می شود که بدون نیاز به یک جرقه الکتریکی می توانند ماده سوختنی را شعله ور سازند. در این موتور ها برای شعله ور ساختن سوخت از حرارت های بالا استفاده می شود. به این شکل که ابتدا دمای اتاقک احتراق را بسیار بالا می برند و پس از اینکه دما به اندازه کافی بالا رفت ماده سوختنی را با هوا مخلوط می کنند.

همانگونه که می دانید برای سوزاندن یک ماده سوختی به دو عامل حرارت و اکسیژن نیاز است. اکسیژن از طریق مجاری ورودی موتور وارد محفظه سیلندر موتور می شود و سپس بوسیله پیستون فشرده می گردد. این فشردگی آنچنان زیاد است که باعث ایجاد حرارت بسیار بالا می گردد. سپس عامل سوم یعنی ماده سوختنی به گرما و اکسیژن افزوده می شود که در نتیجه آن سوخت شعله ور می شود و منجر به حرکت در موتور دیزل می گردد.

موتور دیزل نیز مانند سایر موتورهای احتراق داخلی بر مبناهای مختلفی قابل طبقه بندی هستند. مثلا می توان موتور دیزلی را بر حسب مقدار دفعات احتراق در هر دور گردش میل لنگ به موتور دیزل دو زمانه و یا موتور دیزل چهار زمانه تقسیم بندی نموده و یا بر حسب قدرت تولیدی که به شکل اسب بخار بیان می گردد. یا بر حسب تعداد سیلندر و یا شکل قرارگیری سیلندرها که بر این اساس به دو نوع موتور دیزل خطی و موتور دیزل V یا موتور دیزل خورجینی تقسیم بندی می کردند.

ساختار موتور دیزل :

ساختار موتور دیزل تنها در سیستم تغذیه و تنظیم سوخت با موتور های اشتعال جرقه ای متفاوت است. بنابراین ساختارهای بسیار مشابهی میان این موتور ها وجود دارد و تنها تفاوت ساختمانی آنها قطعات زیر است که در موتور دیزل وجود دارد و در سایر موتور های احتراق داخلی وجود ندارد.

همانگونه که اشاره شد موتور دیزل بر اساس نحوه کارکردن به دو دسته موتور های چهار زمانه و دو زمانه تقسیم می شوند. لیکن در هر دوی این موتور ها چهار عمل اصلی انجام می گردد که عبارتند از مکش یا تنفس – تراکم یا فشار – کار یا انفجار و تخلیه یا دود اما بر حسب نوع موتور دیزل ممکن است این مراحل مجزا و یا بصورت توام انجام گیرند. دیزل ژنراتور ها یکی از انواع سیستم هایی هستند که برای تامین نیروی مکانیکی خود از موتور دیزلی استفاده می کنند.